ნიკოლოზ ჩაჩავა

ჩემი ციცუნია

სოფლად მიდის ჩემი კატა,
ჩემს საყვარელ ბებოს ვატან.

იმ წყეულმა წრუწუნებმა
გაუწყალეს თურმე გული;
შეუჭამეს ხმელი ხილი,
ჩემთვის სხვენზე შენახული.

იცით, მერე რამდენია?
უამრავზე უამრავი.
არხეინად დაძვრებიან,
მოაბეზრეს ყველას თავი.

დაერევა ჩემი კატა,
არ მიუშვებს არცერთს ახლოს;
ამოსწმენდს და ამოსანსლავს
წრუწუნების სამოსახლოს.

როცა ჩავალ, უნდა დამხვდეს
კაკალი და თხილი ბლომად;
ჩემს ფისოს და დათუნიას
დიდხანს ეყოთ გასაძღომად.

და ამიტომ ამ ჩემს კატას
ჩემს საყვარელ ბებოს ვატან.